DE WERELD HEEFT NOOD AAN HAARDEN VAN HOOP
Leven in stille aandacht voor God, omdat het mysterie van de Liefde de woorden overstijgt.
Met dat voor ogen is in Haarlemmerliede een klein klooster begonnen.
Om met broeders samen te bidden, vier keer per dag. Om het elkaar mogelijk te maken in relatieve eenzaamheid te kunnen leven. Én vanuit een ondelinge verbondenheid.
De naastgelegen kerk is de bidplaats, waarbij iedereen welkom is. Iedereen.
SPIRITUALITEIT
De ´Broeders van het Stille Leven’ is een initiatief, gericht op de lofprijzing van God vanuit de stilte en eenzaamheid.
In het Oude, maar vooral in het Nieuwe Testament zijn bijna alle belangrijke en subtiele geheimen niet aan Gods dienaren geopenbaard in het tumult van de massa, maar wanneer zij alleen waren.
De dienaren Gods ontvluchtten de stress van de menigte om zich aan de gerieflijkheid van de eenzaamheid en stilte over te geven. Denken wij bijv. aan de grote dienaren Mozes, Elia en Elisa, die volgens de Schrift de eenzaamheid liefhadden en dankzij haar diep in de openbaringen van de goddelijke geheimen doordrongen. En ook Jeremia, die zich afvroeg: “Wie zal mij een schuiloord geven in de eenzaamheid?” en zei: “Goed is het in stilte op het heil van God te wachten” en “De eenzame zit neer en zwijgt, en hij zal zich boven zichzelf verheffen.”
Johannes de Doper koos de eenzame woestijn als toevluchtoord; zolang hij alleen in de woestijn verbleef, kende hij gevaren noch dood.
Jezus zelf, onze God en Heer, trok zich vóór zijn prediking terug in de woestijn, om zich aldus door bekoringen en vasten op de proef te laten stellen. De Schrift vertelt ons dat Hij de groep leerlingen achterliet ten einde de berg alleen te beklimmen om er te bidden; en hoe Hij op het uur dat zijn lijden nabij was, de apostelen verliet voor een eenzaam smeekgebed.
Maar ook de zovele christen-getuigen: Paulus van Thebe, Hilarius, Benedictus en ontelbare anderen hebben de rijke geestelijke vruchten mogen ontvangen van de stilte en eenzaamheid.
*(bovenstaande is een compendium uit de Consuetudines van Guigo I -vijfde prior van la Grande Chartreuse- uit het hoofdstuk ‘lofrede op het eenzame leven’.)
Omwille van het zoeken naar Gods aanwezigheid op een stabiele plek in rust, stilte en eenzaamheid, is dit initiatief ontstaan, en wordt gezocht naar ‘een veilige haven’ (dixit H.Bruno).
BRUNO VAN KEULEN
Naast de traditie van de woestijn- en monnikenvaders is met name Bruno van Keulen de belangrijke inspiratiebron voor de broeders van het Stille Leven.
Het appel waar hij ons in voorging is actuëler dan ooit: God dienen vanuit een zekere afgescheidenheid en bidden voor het heil van kerk en wereld.
De moderne mens komt adem te kort in een hyperventilatie van ruis, roes en lawaai; in de communicatie wordt hij overprikkeld door een permanente bereikbaarheid met navenante verplichtingen.
De moderne mens zit zelden stil om bij God te verwijlen, is altijd onderweg… De moderne mens is veelal vervreemd van de Kerk.
Mensen zoeken God, en God zoekt mensen. “God is geest, en wie Hem aanbidden, moeten Hem in geest en waarheid aanbidden.”(Joh. 4, 24)
Roeping
Velen dromen over een leven in stilte en gebed. Maar er is een verschil tussen willen en kunnen.
De stilte kan soms rauw en confronterend zijn.
Over het algemeen geldt: hoe ouder in jaren, hoe moeilijker nog om te vormen naar een nieuwe levensstijl.
UITPROBEREN?
Iedereen is welkom die een tijdje het broederleven wil delen en uitproberen. Nooit korter dan een week.